Genieten van The
big Apple: Reisverslag New –York
31 mei tot
14 juni 2010
Elke vijf
jaar naar the big Apple reizen is een droom die ik graag in de toekomst waar
zou maken. Het was voor mij vijf jaar geleden dat ik de stad voor het eerst
ontdekte samen met Eva ,en het was liefde op het eerste gezicht. Daarom vond ik
het nu zo leuk om een tweede keer te gaan en tegelijk deze fascinerende stad te
leren kennen aan mijn geliefde.
“Duur, druk,
vuil maar fascinerend” was zijn eerste reactie op deze stad. Een
geruststelling voor mij want “you love
the city or you hate it”.
De eerste
dag is altijd een zeer vermoeiende dag maar de vlucht en het transport naar het
Sheraton-hotel waren ok en het hotel was prima gelegen en had alle
accommodaties die wij verlangen en met een zwembad erbij overtrof dit zelfs
onze verwachtingen.
Onze eerste
avond in de stad beperkten we tot een vlugge blik op Times Square -op enkele
minuutjes lopen van ons hotel- en een etentje in een Franse brasserie op de 8th
Avenue met de klinkende (maar weinig originele) naam Pigalle.
De volgende
morgen probeerden we de negatieve
gevolgen van onze jetlag om te buigen naar het positieve. We ontbeten
bij Starbucks om 7u ’s morgens en om 8 uur waren we al bij ‘Clinton Castle’ paraat om tickets te kopen voor een
mini-cruise naar Liberty Island en Ellis Island. Twee belangrijke landmarks
zoals zij dit aanduiden in deze stad.
Het
Vrijheidsbeeld is wereldberoemd en het symbool bij uitstek van New York en van
de nieuwe wereld die de immigranten als eerste herkenningspunt mochten
aanschouwen bij het binnenvaren van de haven. De ontroering was toen zeer groot
na al het leed dat zij doorstaan hadden in Europa en op de boot. Wij genoten nu
de luxe van een wandeling in de ochtendzon rond het zeshoekig eiland en
poseerden voor de dame met de toorts als symbool van de verlichting in haar
rechterhand en een dik boek in haar linkerhand met als opschrift : “ Don’t lean
on me” , of de samenvatting van de Amerikaanse ideologie in 4 woorden !! De staat wees hiermee elke tegemoetkoming af
wat zich later vertaalde in een slecht systeem van sociale zekerheid dat pas onlangs (en dan nog
heel elementair) wettelijk aangepast
werd.
Ellis Island
is een must voor elkeen die interesse heeft in de ontstaansgeschiedenis van de
VS. De indrukwekkende aankomsthal confronteert ons met de sobere bagage die de
immigranten meezeulden en de film ontroerde door de confrontatie met de ellende
van zoveel mensen op zoek naar een beter
bestaan in een nieuwe wereld. Op de bovenverdieping gebeurden de medische en
psychische onderzoeken want men wilde alleen gezonde mensen toelaten om via
hard werk en een goede gezondheid het land op te bouwen.
In de
namiddag maken we een lange wandeling via Wallstreet die tijdelijk afgesloten
was door de brandweer maar niet omwille van een brand maar omwille van
filmopnames.
De lunch
gebruiken we bij Sho Shaun Hergatt in 40 Broad street, een schitterend
Aziatisch gestileerd restaurant met een Franse en Aziatische mix en een
(verdiende) Michelinster. Volgens een andere klant leek het eerder of een
nightbar dan op een restaurant; maar het eten was zeer lekker.
Een bezoek
aan ‘Ground Zero’ was volgens mij een must. Eigenlijk kijk je nu al op een
gigantische bouwwerf en is er van het 9/11 drama niet veel meer te merken
tenzij foto’s op de afspanning en een museum in de buurt.
In de
Churchstreet ontdek ik een hondengym met badgelegenheid. Je kan het zo gek niet
bedenken of je vindt het in NY : “If it isn’t in NY, you will find it nowhere
!”, aldus een ‘taxi driver’.
‘s Avonds maken we een kleine wandeling naar
Carnegie Hall in de buurt van ons hotel en naar het Central Park vooraleer we
op zoek gaan naar de beste Japanner in onze buurt.
Op woensdag
willen we de Cloisters bezoeken in het uiterste noorden van Manhattan en de
beste manier op daar te geraken is met de bus M4 maar zonder metrokaart kan je
geen bus op (een klassiek voorbeeld van Amerikaanse disefficiëntie), dus eerst
op zoek naar een metrostation waar we metrokaarten vinden. New Yorkers zijn
behulpzame mensen en zelfs kantoormensen in wit hemd nemen de tijd om ons op
weg te helpen.
De
Cloisters maakt deel uit van van het
Metropolitan Museum en geniet faam door de schitterende (uiteraard vanuit
Europa geïmporteerde) Middeleeuwse kunst zoals de “Annunciation” uit 1425 van
Robert Campin, de leermeester van Rogier Vander Weyden, dat nooit gerestaureerd werd en nog steeds
uitmuntende kunst is.
Via de
schitterende kloostergangen (geïmporteerd uit Frankrijk) bereik je 6 wandtapijten (waarschijnlijk
Brusselse maar niet zoals gebruikelijk met aanduiding van plaats van
fabricage) met de allegorie van de
eenhoorn die we kennen van het Musée du Moyen Age op de Parijse linkeroever.
Zelfs een
volledige kerk werd overgebracht uit “la douce France”. Maar het geheel oogt
groots, eenvoudig en vormt toch een eenheid en is zeker niet kitscherig. Ook de
ligging op een heuvel bovenop de Hudson is fraai !
Na twee uur file met de bus terug bereiken we
de 29ste straat waar we in een Belgisch restaurant - gerund door een
Griek ! - mosselen met friet gaan eten.
En Bus 15
brengt ons naar de Cityhall vanwaar we te voet over de Brooklyn Bridge wandelen
om een pint te gaan drinken in Brooklyn.
De dag
daarop is er vooreerst de Frick Collection in het mooie herenhuis in beaux-arts-stijl
van Henry Clay Frick op Fifth Avenue : het is gevuld met een uitgelezen
verzameling 14e-19e eeuwse meesters zoals Vermeer (3
werken), Rembrandt, Turner en (zeker niet te vergeten een
schitterende !) Van Eyck, Frans Hals,
Goya, Gainsborough, Fragonard en Monet.
Frick was
voorzitter van de Carnegie Steel Corporation en was – Margaret Tatcher niet te
na gesproken - één van de meest genadeloze stakingsbreker(s) aller tijden.
Om 12u30
hebben we een afspraak in the Boat House in Central Parc met een collega van
Armand. Het eten is zeer lekker en de locatie subliem.
Als
afsluiter hebben we een wandeling gemaakt langs de Dakotabuilding en Strawberry
fields waar de Beatles songs van de
gelegenheidstroubadours onze oren zouden moeten strelen. Maar het geheel is net
iets te softy, te Amerikaans en te stroperig.
Vrijdag
hebben we gereserveerd voor een dagje Metropolitan museum. Met uiteraard een bezoek aan de tempel van
Dendur in de Egyptische sectie, de Tiffany zuilen in de Amerikaanse vleugel en
bij de Europese schilderijen ontdekten we opnieuw Van Eyck, Rembrandt, Memlinck
en Breughel met het schitterende werk “The Harvest/De Oogst” waarbij we
toevallig een gids achter ons krijgen die haarfijn de symboliek en details
uiteenzette van dit prachtig werk.
Uiteraard
was ook Monet, Manet en Van Gogh van de partij.
Allemaal dik in orde volgens Armand.
.’s Avonds
arriveren onze Amerikaanse vrienden en die logeren in het hotel aan de overkant
van het onze ; dus dat werd een zeer leuke ontmoeting met een lange babbel in
de lobby van hun hotel.
Onze
vrienden Ellen en Alan hadden voor ons
een zeer uitgebreid programma in petto voor het week-end. Wij starten met een
typisch New Yorks ontbijt met beagles en Philadelphia-kaas (?) in een
authentieke ontbijtbar met bediening. Nadien maken wij een wandeling in Soho,
Chelsea in het ‘Meatpakking district’ waar wij een wandeling maken langs de
High Line, een gesupprimeerde tramlijn op een tiental meter boven de grond die
nu omgevormd is tot een mooi wandelpad met veel groen en mooie banken en met
een mooi zicht op de benedenstad. Het gelijkaardige concept in Parijs vanaf de
Bastille tot de phériphérique is mooier, langer en indrukwekkender, en het is
duidelijker dat ze daar de mosterd hebben gehaald, but…”who cares ?” .
In de
Chelsea Market opgericht in een oude
koekjesfabriek picknicken we tussen de kreeften en de pizza’s. Om 14u wacht ons
een cruise rond het eiland Manhattan van drie uur. Een zeer aangename belevenis
in de zon op het dek. De gids entertaint ons (op zijn Amerikaans, dus
overdreven, amicaal en net niet naast de sentimentele pot) gedurende 3 uur met
de meest uiteenlopende verhalen over Manhattan : uiteraard varen we nog maar
eens voorbij Liberty Island en Ellis Island maar wij varen ook langs Governors
Island, Queens, New Jersey onder Brooklyn Bridge en langs Spanish Harlem (remember West-Side Story) en de Bronx met het Yankee
staduim.
In een
yellow cab rijden we in stijl met de
vrienden terug naar het hotel waar een zwempartij het stof van de stad wegspoelt.
’s Avonds
vergasten onze vrienden ons op een Jazz-avond met dinner in het restaurant
Garage in Greenwich Village. Opnieuw zijn we verrast door het gebrek aan licht
en de luidruchtige Amerikanen in restaurants.
Op zondag wordt er volgens de vrienden gebruncht en dat proberen we in
Brasserie Balthazar die jammerlijk (?)
genoeg volzet is, maar gelukkig vinden we nog een (rustige
‘Amerikaanloze’) sneeuwwitte ontbijtruimte in Soho.
Om 13u
hebben we een afspraak met de gids van de Big Onion Tours voor de “Original Multi-Ethnic Eating
Tour” waarbij de geschiedenis en de
gastronomie van de Lower-East side gecombineerd worden door een zeer
enthousiaste gids (om de zeven woorden gilt ze ‘fantastic !) die ons vergast op
allerlei hapjes kenmerkend voor de Jewish East Side, Little Italy en Chinatown.
We gaan
langs bij de Pickles boys (oneetbaar zurige stuff), eten overheerlijke hapjes
en desserts bij de Italiaan, smullen van de meegebrachte snoepjes in Chinatown
en bewonderen de gewezen Joodse krantendrukkerij Forward ( Vooruit?) met de
vele smeuïge verhalen erbij.
Deze
rondleiding inspireert ons voor de
uitstappen van de volgende week in de wijken van Lower Manhattan. New
York blijft ons elke dag verbazen en
vooral het Joods-Duits voedsel blijft een uitdaging zeker in ons
avondrestaurant waar onze vrienden ons vergasten op Corned Beaf en Pastrami in
een Deli in de buurt van ons hotel. Een echte Cheese Cake Plain rondt het
bezoek van onze vrienden af en doet ons weer dromen van de heerlijke Belgische
keuken.
Op maandag
staat Guggenheim Museum op ons programma, maar eerst ontdekken we bij toeval de
Neue Gallerie : een prachtig museum opnieuw in een statig herenhuis aan de
Fifth Avenue en Central Parc.
Daar ontdekken we de kunstverzameling van de
familie Bloch-Bauer die al hun schatten verloren hebben aan de Nazi’s. Nu en
pas sedert enkele jaren is de inhoud van hun woning teruggegeven aan de
nakomelingen die er een prachtig museum voor installeerden met een
muurschildering van Klimt die Adèle
Bauer schilderde in goud, Egon Schiele, en beeldhouwwerk van onze Vlaamse
Richard Minne.
Maar ook de zilveren huisraad in Art Deco is
een streling voor het oog. Op de tweede verdieping was er bovendien een
overzichtstentoonstelling van Otto Dix. Deze
waanzinnige schilder en uitstekende tekenaar trok tweemaal als
vrijwilliger ten oorlog met het Duits leger om vooral de gruwel te kunnen
tekenen van de oorlog. De eerste keer, in 1914, vreesde hij zelfs te laat te
komen op het slagveld om al de gruwel te kunnen tekenen, maar de loopgraven
bleven lang genoeg open om zijn tekentalent ruim te kunnen botvieren !
In het
Guggenheim ontdekken we een interessante fototentoonstelling “Earth to Earth
–Ashes to Ashes” en mooie werken van Van Gogh, Pissaro ( ‘Dorp’) en Malevitch.
In de namiddag eten we andermaal mosselen met
friet in de Franse Brasserie Les Halles. Nadien wandelen we langs de
Flaritonbuilding, Madison Parc en Union Square.
Op dinsdag
gaan we naar het American museum of Natural History waar we vooral geboeid
worden door de etnische geschiedenis van de verschillende volkeren op deze
aardbol. Een bizarre film over het overleven in het’ Tropisch Regenwoud’ is
zeer boeiend.
Lunchen doen
we bij Isabella’s, een Mediterrane keuken met veel chic volk in de Upper West
Side. We kregen van Armand’s collega de ‘Zagat’, de restaurantbijbel van New
York die in een vergelijkende studie met de Michelin interessante
restaurantkeuzes oplevert !
In de
namiddag wandelen we nog naar het veel te dure Bloomingsdale warenhuis,
bezoeken we verderop de Fifth Avenue het Waldorf-Astoria hotel (mooie, goedkope
en verzorgde gratis toiletten : een aanrader !) en kopen we (sport)schoenen in
Nike Town. Tijdens onze avondwandeling bezoeken we het mooiste hotel van NY,
het Plaza hotel op de hoek van Fifth Avenue en Central Parc (evenwel de
toiletten niet gevonden !).
Het Moma (
Museum for Modern Art) is ons volgend doel op woensdag.
Vooral de 4°
en 5° verdieping zijn prachtig. Wij genieten van ‘Les demoiselles d’Avignon’ (Picasso) , Cézanne, Jasper Jorn,
Jackson Pollock, Rothko (Armand’s favoriete schilder), ‘De Sterrennacht’ van Van Gogh (vorig
jaar nog te zien in Amsterdam) en vooral van de uitgebreide fototentoonstelling
van Cartier-Bresson.
In het restaurant van Moma (‘The Modern’, één Michelinster) eten we heerlijke wilde
eend van Long Island en konijn met linguine. Als we om 15u het Museum willen
verlaten is het zowaar aan het motregenen en dus keren we ons terug en bezoeken
we het museum nogmaals, want we hadden het gevoel dat we toch niet alles gezien
hadden. Uiteraard bezoeken we ook de Museumshop met de mooie designspulletjes
voor de vrienden en voor onszelf.
Donderdag
wordt een dagje Greenwich Village want ons vorig bezoek aan deze wijk was maar
vluchtig en nu wilden we een grondige wandeling maken door deze buurt die zo
mooi is en zo authentiek dat vele sitcoms hier opgenomen werden : ‘Friends’ en
the ‘Cosby-show’ filmden hier hun buitenopnames.
We ontbijten
in de ‘Pasteria Rocco’ in Bleekerstreet 243, een adres om te noteren want hier
eten we de beste croissants en drinken we de beste koffie van NY. We krijgen
hier dan ook heimwee naar onze vroegere bakker Bloch in de Veldstraat in Gent,
want ‘Pasteria Rocco ‘is een meer dan waardige doublure.
Orchard
Street is ons volgend doel want onze dochter, op latere leeftijd blijkbaar erg
merkbewust geworden, wil graag een
handtas van Skrunkfunk. Deze straat blijkt een belangrijke Joodse straat
geweest te zijn en de kleine winkeltjes
zijn daarvan nog een overblijfsel.
’s Middags
eten we bij de beste Chinees - volgens onze Michelingids - in Oriental Garden
(Elisabethstreet 14 in China Town) waar
de ‘Dim Sum’ overheerlijk smaakt.
Met de metro nadien terug naar het Grand
Central Station en aangezien het opnieuw motregent schuilen we in Le Grand Café
voor een lekker fruitsapje. ’s Avonds eten we opnieuw in restaurant Pigalle
omdat we dit op onze eerste avond wel leuk vonden.
Een ontbijt
bij ‘Dean en Deleano’ in een boekhandel in het Warner Center op Columbus Circle
leek ons op vrijdagmorgen een goed idee. Deze schitterende building glanst en
glimt ons tegemoet en contrasteert fel met de rust van Central Parc, waar we doorwandelen op zoek naar het Whitney
Museum voor Moderne Kunst, dat dicht bleek te zijn (voor restauraties) .
Dus nemen we
de bus naar de Public Libary waar we op
de derde verdieping in bewondering stonden voor de prachtige leeszaal die nu
volledig voorzien is van de nieuwste computers.
Mosselen met
friet leek ons een goed idee om onze honger te stillen en waar aten we dit
beter dan in Les Halles? Dus opnieuw daarheen en na een heerlijke maaltijd
nemen we de metro naar Bowling Green waar we op mijn aandringen naar het
Indianenmuseum gingen, maar jammer genoeg is het gebouw ( een oud
douanekantoor) indrukwekkender dan de
tentoonstelling, die waarschijnlijk quasi integraal werd overgebracht naar
Washington in één van de diverse Smithsonian-musea.
Maar het was
zeer leerijk om de tijdelijke tentoonstelling over het belang van het paard
voor de Indianen te zien. In de damestoiletten was er even opschudding door een
arrestatie door de NYPD ( = New York Police Department) maar ook dat is NY.
Bij valavond
de gratis veerboot nemen naar Staten Island leek ons een goed idee want dit
bood ons mooie uitzichten op jawel het Vrijheidsbeeld en Ellis Island maar
vooral op de skyline van Manhattan.
Langs de
kade hebben we een uurtje genoten van het uitzicht op de Big Apple en het
monument voor de slachtoffers van 9/11 bezocht. Een bezoekje aan Jacqueline
Goossens en Tom Ronse was onmogelijk want wij hadden wel hun telefoonnummer
maar zij waren vergeten ons hun adres mee te geven.
Na onze
terugkeer van deze idyllische trip gooiden we ons in the Apple Store op the
Fifth Avenue tussen de hightech gekken op zoek naar het onvindbare, en zijn
zeer gelukkig erg snel opnieuw de uitgang te vinden.
Zaterdag was
eigenlijk onze laatste dag in New York en dus zouden we ook voor een laatste
keer genieten van deze fantastische stad maar het weer was zeer onzeker dus
kozen we voor een tweede bezoek aan het Metropilitan museum want ook daar
hadden we niet alles gezien. Bij de Europese schilders ontdekten we (eindelijk
!) ‘De Dood van Socrates’, het beroemde schilderij van Gerard David dat elke
filosoof moet kennen omdat dit ons een beeld geeft van de onrechtvaardige dood
van de grootste (Griekse) filosoof aller tijden.
Het
middagmaal gebruikten we bij ‘Il Riccio’ een middelmatig Italiaans restaurant
aan Lexington Avenue. Bus 2 namen we als de toevallige eerst voorbijrijdende
bus, en die bracht ons naar een vooraf onbekende bestemming, en tot onze verbazing werd dit de Russische
wijk in Greenwich Village waar we getuige waren van een trouwpartij met
fotosessie op straat (en zeer veel vodka achteraf, maar die hebben we kunnen
vermijden).
Na een
rustpauze in Tompkins Square Parc, waar een slaper van het reeds vernoemde NYPD
niet op de bank mag liggen in “the land of the free”, keerden we terug naar ons
heerlijk hotel voor een zwempartij die jammerlijk mislukt wegens te veel
scholieren (met lawaai) in het zwembad.
Een laatste lange avondwandeling in de wijk rond ons hotel verzoende ons met de
grootstad.
Op zondag
was een laatste wandeling in Central Parc een goede afsluiting, maar het park
is vergeven van werknemers van het NYPD, en pas later wordt duidelijk waarom :
intussen is er op Fifth avenue een parade
van de Puertoricanen.
Een te
vroege shuttle naar JFK-luchthaven en een ommetje naar Haarlem bracht ons op onze terugweg naar huis. Een
kapotte cargodeur (opnieuw die Amerikaanse zin voor disefficiëntie)
veroorzaakte echter een vertraging van drie uur maar bracht ons veilig thuis.
“Moe maar
gelukkig”, zoals we vroeger schreven in het opstel na de schoolreis, kwamen we thuis waar onze verfwerken
afgewerkt waren en wij tevreden naar het resultaat keken en zagen dat het goed
was om weer thuis te zijn
Linda Van
Pottelbergh- 22 juni 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten