We hebben opnieuw grote verwachtingen van de lichtstad Parijs." De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan" - is de tweede strofe van het volkslied " De Vlaamse Leeuw" en volgens Armand is dit een republikeinse gedachte toegepast op de vergankelijkheid van onze steden. Met deze tweede strofe- die bijna nooit wordt gezongen -is de toon gezet voor een boeiende reis. De mooiste stad op onze reis naar Parijs is Brugge, met zijn grote toestroom van toeristen die van daar uit naar Parijs reizen. Zo geraakt de sneltrein toch nog volzet.
Wij logeren in de buurt van de Gare du Nord in het zeer Belgisch Hotel Albert I, een ode aan Koning Albert I. Het hotel is vernieuwd en de royalistische foto's zijn verdwenen maar de kamers blijven zeer klein en de geluidsoverlast van de nieuwe jeugdherberg "Christopher's Inn " rechtover het hotel bezorgt ons vele slapeloze nachten. Het hotel is dus niet meer wat het geweest is. Telkens een hotel geplaagd wordt door luidruchtigheid, kiezen we de volgende keer een ander hotel en zo zijn we al dikwijls veranderd van hotel.
"Paris s'éveille" zong Jacques Dutronc lang geleden en op zondagmorgen gebeurt dit in Parijs op een zeer laag tempo want de stad lijkt wel uitgestorven te zijn als wij om 9u30 het hotel verlaten. We wandelen dan ook graag in de ochtendzon van de Gare du Nord naar het Hotel de Ville , waar we echter verplicht worden onze wandeling te staken wegens de Marathon van Parijs. Want duizenden lopers geven geen doorgang aan wandelende toeristen. Aanvankelijk wachten wij en applaudisseren wij zelfs als aanmoediging voor de atleten, maar daarom lopen ze niet sneller en er komt geen einde aan de race door de binnenstad en de Seine oversteken blijft onmogelijk. Dus wandelen via de Rue Rivoli de Marais in waar ook op zondagmorgen nog veel winkels dicht zijn. Pas in de namiddag zullen ze hun deuren wijd open zwieren.De Marais was en is nog steeds de Joodse wijk van Parijs met de beroemde Rue des Rosier, waar een terroristische aanslag op een joods restaurant talrijke doden en gewonden eisten en waar ook het schooltje is waar de joodse kinderen tijdens WO II gearresteerd werden en stierven in de concentratiekampen. Vandaag is deze straat vooral een hippe winkelstraat onderbroken door een aantal joodse bakkerijen.
Wij reserveren twee couverts bij Bofinger, een van de oudste brasseries van Parijs en ook daar verwittigen ze ons dat we er misschien niet zullen geraken met de marathon, maar gelukkig wandelen we langs de noordelijke grens van de marathon en via de Place de la Bastille bereiken we in een zijstraat van dit reuzegroot plein, ons favoriet restaurant. Het truffelseizoen loopt op zijn einde en dat kunnen we als goede gastronomen niet negeren. Een flinke wandeling op de Promenade Plantée helpt onze spijsvertering verteren. Deze wandelroute is aangelegd op een vroegere tramlijn die start aan de Place de la Bastille en in rechte lijn loopt naar de ring van Parijs. De route is al een aantal jaren de favoriete wandelroute voor Parijse lopers en voor wandelende families . Intussen is deze route als flink volgroeid met hoge struiken en zelfs bomen en voorzien van rustbanken. Waarschijnlijk is dit succesvol wandelproject de inspiratiebron geweest voor de even populaire Green Line in New York.
Een bezoek in de late namidadg aan de Notre Dame is steeds een must op onze eerste dag in Parijs. De file is lang maar maar vlot zeer goed want de toegang is nog steeds gratis en daar binnen nemen wij een rustpauze om met de gids in de hand deze kathedraal te bewonderen, gebouwd vanaf het midden van de 12° eeuw tot 1340 en als eerste gotische kathedraal een hoogtepunt werd in de architectuur. Onze volgende stop was de brasserie " Les deux Palais" rechtover het Palais de Justice. Een prachtige brasserie met veel goud en spiegels en met de traditioneel onvriendelijke garçons die ons naar een hoekje verwezen omdat er nog "groepen" konden komen, die we niet gezien hebben. Dit overkomt je alleen in Parijs waar de klant geen koning is.
Op dinsdag zijn in Parijs alle Musea dicht behalve het Museum Branly en het Museum Marmottan . Dit laatste ligt in een luxe wijk (17° Arr) met de grote statige appartementsgebouwen en herenhuizen in de Belle Epoque -stijl. De eigenaar van dit gebouw was Monsieur Marmottan. Hij beheerde als Administrateur de financiën van de Mijnen en liet in zijn testament zijn woning en zijn kunstcollectie over aan de Franse Overheid. In de permanente tentoonstelling zijn de waterlelies van Monet te bewonderen. Maar ook een legaat van de enige bekende vrouwelijke impressionist Berthe Morisot, gewezen partner van Eduard Manet, is indrukwekkend mooi. Haar impressionisme komt prachtig tot uiting in het schilderen en tekenen van haar dochter met haar vader E.Manet. Maar 1,5 uur wachten en rijtje schuiven in een veel te lange file voor de ingang van het Museum was vooral bedoeld voor de tijdelijke tentoonstelling "Impressionisme in privé bezit" . Hier zien we in een overvolle zaal Sisley, Manet, Monet, Morisot, Renoir, Cordonet en Cézanne en zoveel anderen wiens werk verborgen zat in privé verzamelingen en nu pas voor het eerst in de openbaarheid komt.
De lunch nemen we in de buurt in het Restaurant " La Gare". Dit is een voormalig buurtstation en de heerlijke brasseriekeuken was opnieuw zeer lekker. Het restaurant bevindt zich op de gedempte sporen en op het verhoogde perron en het stationsgebouw is nu de de ingang van het restaurant en is nog volledig authentiek. In de namiddag wandelen langs het Presidentieel Paleis L'Elysée in de rue St Honoré waar we ons ook vergapen aan de modewereld in Parijs. We eindigen onze drukke dag in Café Bastille op het gelijknamig plein met eveneens norse garçons die wel eerlijk zijn maar om een beloning bedelen als ze een portefeuille vinden van een cliënt.
Parijs blijft de stad van de liefde . Nergens worden er meer huwelijksaanzoeken gedaan en gekust. Uitgebreid en ongegeneerd neemt een koppel minutenlang afscheid voor de trappen van de metro , zonder dat ze zich gestoord voelen.
In Parijs vind je ook talrijke leuke shops voor jongeren en voor naaisters en dat is altijd zeer leuk voor het thuisfront.
Wij kijken nu al uit naar ons volgend bezoek aan Parijs, want Parijs is en blijft een feest voor de liefde!
Linda Van Pottelbergh - 14 april 2014
